瑞香三首 其三

瑞香三首 其三原文：

在上片，作者实际上已经绘制成他的“太守出猎图”。写出了他的形貌，也写活了他的神情；渲染了热烈的气氛，更揭示出了他昂扬的精神状态。(...)
词从暮春景色写起。“鸠雨细，燕风斜”二句，用笔极优美，一上来就给人以美的享受。词人将细雨斜风倒(...)
褒禅山也称为华山。唐代和尚慧褒当初在这里筑室居住，死后又葬在那里，因此后人把此山命名为褒禅山。现在人们所说的慧空禅院，就是慧褒和尚的墓和守陵人所盖的房屋。距离那禅院东边五里，是人们所说的华山洞，因为它在华山南面而这样命名。距离山洞一百多步，有一座石碑倒在路旁，上面的文字已被剥蚀、损坏近乎磨灭，只有从勉强能认得出的地方还可以辨识出“花山”的字样。现在将“华”读为“华实”的“华”，大概是(因字同而产生的)读音上的错误。　　由此向下的那个山洞平坦而空阔，有一股山泉从旁边涌出，在这里游览、题记的人很多——(这就)是人们所说的“前(...)
战场上哭泣的大多是新死去的鬼，只有老人一个人忧愁地吟诗。乱云低低的在黄昏的地方，急下的雪在风中飘舞回旋。葫芦丢弃了，酒器中没有酒，火炉中燃起了熊熊的火，好像照得眼前一片通红。前线战况和妻子弟妹的消息都无从获悉，忧愁的坐着用(...)
诗句写了深藏于重重新绿之中的、尚未开放而仅仅是“数点红”的海棠蓓蕾。诗人忠告它“爱惜芳心”，不要轻易地吐蕾。那么，诗人为什么要如此深情地忠告？也许，诗人想到了，如果一旦开放，几场风雨之后，花就会很快坠落、凋零，“林花谢了太匆匆”，为了它的不至于很快谢落，为了它的长久，诗人宁愿红蕾深藏。也许，诗人想得更深，认为真正的“芳心(...)
我国古代的教育事业，有着悠久的历史传统。早在夏代，就有了学校的建制。《孟子·滕文公》中说：“设为库序学校以教之，……夏日校，殷日序，周日庠。”不过，这些官办的教育机构不尽如人意，正如作者在本文中所说的那样，有不少地方“假官借师，苟具文书。或连数城，亡诵弦声。倡而不和，教尼不(...)
在最后，诗人还来个对比：“绝胜烟柳满皇都”。诗人认为初春草色比那满城处处烟柳的景色不知要胜过多少倍。因为，“遥看近却无”的草色，是早春时节特有的，它柔嫩饱含水分，象征着大地春回、万象更新的欣欣生意。而烟柳已经是“杨柳堆烟”时候，何况“满”城皆是，不稀罕了。到了暮春三月，色彩浓重，反倒不那么惹人喜爱了。像这样运用对比手法，与一般不同，这是一种加倍写法，为(...)
元代的统治者对读书人实行民族歧视政策，直到元仁宗延祐二年（公元1315年）才正式实行科举取士制度，况且这种制度也是不公平的，这就造成下层读书人在很大程度上对元统治者失去信心，对社会缺少责任感，所以同时期其他作家怀古作品都深刻地打上时代地烙印：他们或感伤古王朝之覆，发一通思古之幽情；或感叹古今之巨变，流露对世事人生把握不定之惶恐；或有感于岁月流逝，抒发个人沉沦不遇之忧情。惟有《潼关怀古》洋溢着沉重的沧桑感和时代感。
词从暮春景色写起。“鸠雨细，燕风斜”二句，用笔极优美，一上来就给人以美的享受。词人将细雨斜风倒(...)
第三段　　提出“居安思危”的具体做法，即“十思”。“十思”的核心内容是正己安人，但具体又有所侧重。“将有作，则思知止以安人”，这两条是戒奢侈，如喜好器物美色，大兴土木，劳民伤财等；“念高危，则思谦冲而自牧；惧满盈，则思江海下百川”，这两条是戒骄戒躁，劝皇帝要恪守职分，不骄不躁，虚怀若谷，从谏如流；“乐盘游，则思三驱以为度”，是劝皇帝不要放任自己的欲望，要持之有度；“忧懈怠，则思慎始而敬终”，是劝皇帝勤勉政事，处(...)
这首诗的主旨，前人多有阐述，而清代学者方玉润的《诗经原始》最能道出诗人的良苦用心。他说：“此诗专以迁都定鼎为言。文王之迁丰也，‘匪棘其欲’，盖‘求厥宁’，以‘追来孝’耳；然已兆宅镐之先声。武王之迁镐也，岂徒继伐，盖建辟廱以贻孙谋耳，又无非成作丰之素志。故文、武对举，并言文之心即武之心，武之事实文之事。自有日进于大之势，更有事不容已之机。文、武亦顺乎天心之自然而已，夫岂有私意于其间哉？《序》云‘继伐’，固非诗人意旨；即《集传》所谓‘此诗言文王迁丰，武王迁镐之事’，又何待言？盖诗人命意必有所在。《(...)
词的主旨在于相思忆别。上阕为下阕作了铺垫，下阕是上阕的发展和深化。起首二句从内心和外貌两个方面刻画女子的形象：她的感情非常深挚，她的思想非常真诚。不但品德好，仪容也很美。仅仅“眉长鬓青”四字，便把她美丽的容貌刻画出来。古代女子以长眉为美。这里仅以寥寥四字，便如电影中的特写镜头，把人物的主要特征——两道修眉，一头秀发，非常鲜明地展现在读者面前。它没有浓墨重涂，而只是象素描一般，几笔勾勒，便给人留下深刻的印象。“小楼”二句，写环境，写动作。在唐宋词中，凡称小楼，或指佳人独处的妆楼，或指文人孤栖的寓所。因此长期以来小楼在读者的心目中成为一种诗化的意象。这里的小楼，是指女子的妆楼。此刻一轮明月，照进小楼，如此良夜，这位女子弹起秦筝，清音缭绕，令人陶醉。词人没有也不可能在小词中像韩愈《听颖师弹琴》、白居易《琵琶行》那样，以众多的比喻形容音乐的美妙动听，而只是用“春风”二字概括出筝声的神韵。这声音好似春风，它荡漾于小楼，使楼内充满温馨；它萦回于女子的心房，使她情意绵绵。此处的“写”字，用语极其工妙，它既生动地表现出了筝声意境和神韵，又暗示了女子的灵心慧性，表现力极强，可谓千锤百炼，妙手偶得。下阕又陡转笔势，将沉浸在甜蜜中的回忆拉回到寂寞相思的无情现实。“思君忆君，魂牵梦萦”，也是用白描手法，纯系口语白话，然又归于醇雅。用语极其工丽，但其艺术效果却不如这里来得好。原因何在？就在简炼明确如从口出，因而入人最易，感人也深。倘加以状语、定语，再间以典故，丽则丽矣，工则工矣，但读(...)

瑞香三首 其三拼音解读：

zài shàng piàn ，zuò zhě shí jì shàng yǐ jīng huì zhì chéng tā de “tài shǒu chū liè tú ”。xiě chū le tā de xíng mào ，yě xiě huó le tā de shén qíng ；xuàn rǎn le rè liè de qì fēn ，gèng jiē shì chū le tā áng yáng de jīng shén zhuàng tài 。(...)
cí cóng mù chūn jǐng sè xiě qǐ 。“jiū yǔ xì ，yàn fēng xié ”èr jù ，yòng bǐ jí yōu měi ，yī shàng lái jiù gěi rén yǐ měi de xiǎng shòu 。cí rén jiāng xì yǔ xié fēng dǎo (...)
bāo chán shān yě chēng wéi huá shān 。táng dài hé shàng huì bāo dāng chū zài zhè lǐ zhù shì jū zhù ，sǐ hòu yòu zàng zài nà lǐ ，yīn cǐ hòu rén bǎ cǐ shān mìng míng wéi bāo chán shān 。xiàn zài rén men suǒ shuō de huì kōng chán yuàn ，jiù shì huì bāo hé shàng de mù hé shǒu líng rén suǒ gài de fáng wū 。jù lí nà chán yuàn dōng biān wǔ lǐ ，shì rén men suǒ shuō de huá shān dòng ，yīn wéi tā zài huá shān nán miàn ér zhè yàng mìng míng 。jù lí shān dòng yī bǎi duō bù ，yǒu yī zuò shí bēi dǎo zài lù páng ，shàng miàn de wén zì yǐ bèi bāo shí 、sǔn huài jìn hū mó miè ，zhī yǒu cóng miǎn qiáng néng rèn dé chū de dì fāng hái kě yǐ biàn shí chū “huā shān ”de zì yàng 。xiàn zài jiāng “huá ”dú wéi “huá shí ”de “huá ”，dà gài shì (yīn zì tóng ér chǎn shēng de )dú yīn shàng de cuò wù 。　　yóu cǐ xiàng xià de nà gè shān dòng píng tǎn ér kōng kuò ，yǒu yī gǔ shān quán cóng páng biān yǒng chū ，zài zhè lǐ yóu lǎn 、tí jì de rén hěn duō ——(zhè jiù )shì rén men suǒ shuō de “qián (...)
zhàn chǎng shàng kū qì de dà duō shì xīn sǐ qù de guǐ ，zhī yǒu lǎo rén yī gè rén yōu chóu dì yín shī 。luàn yún dī dī de zài huáng hūn de dì fāng ，jí xià de xuě zài fēng zhōng piāo wǔ huí xuán 。hú lú diū qì le ，jiǔ qì zhōng méi yǒu jiǔ ，huǒ lú zhōng rán qǐ le xióng xióng de huǒ ，hǎo xiàng zhào dé yǎn qián yī piàn tōng hóng 。qián xiàn zhàn kuàng hé qī zǐ dì mèi de xiāo xī dōu wú cóng huò xī ，yōu chóu de zuò zhe yòng (...)
shī jù xiě le shēn cáng yú zhòng zhòng xīn lǜ zhī zhōng de 、shàng wèi kāi fàng ér jǐn jǐn shì “shù diǎn hóng ”de hǎi táng bèi lěi 。shī rén zhōng gào tā “ài xī fāng xīn ”，bú yào qīng yì dì tǔ lěi 。nà me ，shī rén wéi shí me yào rú cǐ shēn qíng dì zhōng gào ？yě xǔ ，shī rén xiǎng dào le ，rú guǒ yī dàn kāi fàng ，jǐ chǎng fēng yǔ zhī hòu ，huā jiù huì hěn kuài zhuì luò 、diāo líng ，“lín huā xiè le tài cōng cōng ”，wéi le tā de bú zhì yú hěn kuài xiè luò ，wéi le tā de zhǎng jiǔ ，shī rén níng yuàn hóng lěi shēn cáng 。yě xǔ ，shī rén xiǎng dé gèng shēn ，rèn wéi zhēn zhèng de “fāng xīn (...)
wǒ guó gǔ dài de jiāo yù shì yè ，yǒu zhe yōu jiǔ de lì shǐ chuán tǒng 。zǎo zài xià dài ，jiù yǒu le xué xiào de jiàn zhì 。《mèng zǐ ·téng wén gōng 》zhōng shuō ：“shè wéi kù xù xué xiào yǐ jiāo zhī ，……xià rì xiào ，yīn rì xù ，zhōu rì xiáng 。”bú guò ，zhè xiē guān bàn de jiāo yù jī gòu bú jìn rú rén yì ，zhèng rú zuò zhě zài běn wén zhōng suǒ shuō de nà yàng ，yǒu bú shǎo dì fāng “jiǎ guān jiè shī ，gǒu jù wén shū 。huò lián shù chéng ，wáng sòng xián shēng 。chàng ér bú hé ，jiāo ní bú (...)
zài zuì hòu ，shī rén hái lái gè duì bǐ ：“jué shèng yān liǔ mǎn huáng dōu ”。shī rén rèn wéi chū chūn cǎo sè bǐ nà mǎn chéng chù chù yān liǔ de jǐng sè bú zhī yào shèng guò duō shǎo bèi 。yīn wéi ，“yáo kàn jìn què wú ”de cǎo sè ，shì zǎo chūn shí jiē tè yǒu de ，tā róu nèn bǎo hán shuǐ fèn ，xiàng zhēng zhe dà dì chūn huí 、wàn xiàng gèng xīn de xīn xīn shēng yì 。ér yān liǔ yǐ jīng shì “yáng liǔ duī yān ”shí hòu ，hé kuàng “mǎn ”chéng jiē shì ，bú xī hǎn le 。dào le mù chūn sān yuè ，sè cǎi nóng zhòng ，fǎn dǎo bú nà me rě rén xǐ ài le 。xiàng zhè yàng yùn yòng duì bǐ shǒu fǎ ，yǔ yī bān bú tóng ，zhè shì yī zhǒng jiā bèi xiě fǎ ，wéi (...)
yuán dài de tǒng zhì zhě duì dú shū rén shí háng mín zú qí shì zhèng cè ，zhí dào yuán rén zōng yán yòu èr nián （gōng yuán 1315nián ）cái zhèng shì shí háng kē jǔ qǔ shì zhì dù ，kuàng qiě zhè zhǒng zhì dù yě shì bú gōng píng de ，zhè jiù zào chéng xià céng dú shū rén zài hěn dà chéng dù shàng duì yuán tǒng zhì zhě shī qù xìn xīn ，duì shè huì quē shǎo zé rèn gǎn ，suǒ yǐ tóng shí qī qí tā zuò jiā huái gǔ zuò pǐn dōu shēn kè dì dǎ shàng shí dài dì lào yìn ：tā men huò gǎn shāng gǔ wáng cháo zhī fù ，fā yī tōng sī gǔ zhī yōu qíng ；huò gǎn tàn gǔ jīn zhī jù biàn ，liú lù duì shì shì rén shēng bǎ wò bú dìng zhī huáng kǒng ；huò yǒu gǎn yú suì yuè liú shì ，shū fā gè rén chén lún bú yù zhī yōu qíng 。wéi yǒu 《tóng guān huái gǔ 》yáng yì zhe chén zhòng de cāng sāng gǎn hé shí dài gǎn 。
cí cóng mù chūn jǐng sè xiě qǐ 。“jiū yǔ xì ，yàn fēng xié ”èr jù ，yòng bǐ jí yōu měi ，yī shàng lái jiù gěi rén yǐ měi de xiǎng shòu 。cí rén jiāng xì yǔ xié fēng dǎo (...)
dì sān duàn 　　tí chū “jū ān sī wēi ”de jù tǐ zuò fǎ ，jí “shí sī ”。“shí sī ”de hé xīn nèi róng shì zhèng jǐ ān rén ，dàn jù tǐ yòu yǒu suǒ cè zhòng 。“jiāng yǒu zuò ，zé sī zhī zhǐ yǐ ān rén ”，zhè liǎng tiáo shì jiè shē chǐ ，rú xǐ hǎo qì wù měi sè ，dà xìng tǔ mù ，láo mín shāng cái děng ；“niàn gāo wēi ，zé sī qiān chōng ér zì mù ；jù mǎn yíng ，zé sī jiāng hǎi xià bǎi chuān ”，zhè liǎng tiáo shì jiè jiāo jiè zào ，quàn huáng dì yào kè shǒu zhí fèn ，bú jiāo bú zào ，xū huái ruò gǔ ，cóng jiàn rú liú ；“lè pán yóu ，zé sī sān qū yǐ wéi dù ”，shì quàn huáng dì bú yào fàng rèn zì jǐ de yù wàng ，yào chí zhī yǒu dù ；“yōu xiè dài ，zé sī shèn shǐ ér jìng zhōng ”，shì quàn huáng dì qín miǎn zhèng shì ，chù (...)
zhè shǒu shī de zhǔ zhǐ ，qián rén duō yǒu chǎn shù ，ér qīng dài xué zhě fāng yù rùn de 《shī jīng yuán shǐ 》zuì néng dào chū shī rén de liáng kǔ yòng xīn 。tā shuō ：“cǐ shī zhuān yǐ qiān dōu dìng dǐng wéi yán 。wén wáng zhī qiān fēng yě ，‘fěi jí qí yù ’，gài ‘qiú jué níng ’，yǐ ‘zhuī lái xiào ’ěr ；rán yǐ zhào zhái gǎo zhī xiān shēng 。wǔ wáng zhī qiān gǎo yě ，qǐ tú jì fá ，gài jiàn pì yōng yǐ yí sūn móu ěr ，yòu wú fēi chéng zuò fēng zhī sù zhì 。gù wén 、wǔ duì jǔ ，bìng yán wén zhī xīn jí wǔ zhī xīn ，wǔ zhī shì shí wén zhī shì 。zì yǒu rì jìn yú dà zhī shì ，gèng yǒu shì bú róng yǐ zhī jī 。wén 、wǔ yì shùn hū tiān xīn zhī zì rán ér yǐ ，fū qǐ yǒu sī yì yú qí jiān zāi ？《xù 》yún ‘jì fá ’，gù fēi shī rén yì zhǐ ；jí 《jí chuán 》suǒ wèi ‘cǐ shī yán wén wáng qiān fēng ，wǔ wáng qiān gǎo zhī shì ’，yòu hé dài yán ？gài shī rén mìng yì bì yǒu suǒ zài 。《(...)
cí de zhǔ zhǐ zài yú xiàng sī yì bié 。shàng què wéi xià què zuò le pù diàn ，xià què shì shàng què de fā zhǎn hé shēn huà 。qǐ shǒu èr jù cóng nèi xīn hé wài mào liǎng gè fāng miàn kè huà nǚ zǐ de xíng xiàng ：tā de gǎn qíng fēi cháng shēn zhì ，tā de sī xiǎng fēi cháng zhēn chéng 。bú dàn pǐn dé hǎo ，yí róng yě hěn měi 。jǐn jǐn “méi zhǎng bìn qīng ”sì zì ，biàn bǎ tā měi lì de róng mào kè huà chū lái 。gǔ dài nǚ zǐ yǐ zhǎng méi wéi měi 。zhè lǐ jǐn yǐ liáo liáo sì zì ，biàn rú diàn yǐng zhōng de tè xiě jìng tóu ，bǎ rén wù de zhǔ yào tè zhēng ——liǎng dào xiū méi ，yī tóu xiù fā ，fēi cháng xiān míng dì zhǎn xiàn zài dú zhě miàn qián 。tā méi yǒu nóng mò zhòng tú ，ér zhī shì xiàng sù miáo yī bān ，jǐ bǐ gōu lè ，biàn gěi rén liú xià shēn kè de yìn xiàng 。“xiǎo lóu ”èr jù ，xiě huán jìng ，xiě dòng zuò 。zài táng sòng cí zhōng ，fán chēng xiǎo lóu ，huò zhǐ jiā rén dú chù de zhuāng lóu ，huò zhǐ wén rén gū qī de yù suǒ 。yīn cǐ zhǎng qī yǐ lái xiǎo lóu zài dú zhě de xīn mù zhōng chéng wéi yī zhǒng shī huà de yì xiàng 。zhè lǐ de xiǎo lóu ，shì zhǐ nǚ zǐ de zhuāng lóu 。cǐ kè yī lún míng yuè ，zhào jìn xiǎo lóu ，rú cǐ liáng yè ，zhè wèi nǚ zǐ dàn qǐ qín zhēng ，qīng yīn liáo rào ，lìng rén táo zuì 。cí rén méi yǒu yě bú kě néng zài xiǎo cí zhōng xiàng hán yù 《tīng yǐng shī dàn qín 》、bái jū yì 《pí pá háng 》nà yàng ，yǐ zhòng duō de bǐ yù xíng róng yīn lè de měi miào dòng tīng ，ér zhī shì yòng “chūn fēng ”èr zì gài kuò chū zhēng shēng de shén yùn 。zhè shēng yīn hǎo sì chūn fēng ，tā dàng yàng yú xiǎo lóu ，shǐ lóu nèi chōng mǎn wēn xīn ；tā yíng huí yú nǚ zǐ de xīn fáng ，shǐ tā qíng yì mián mián 。cǐ chù de “xiě ”zì ，yòng yǔ jí qí gōng miào ，tā jì shēng dòng dì biǎo xiàn chū le zhēng shēng yì jìng hé shén yùn ，yòu àn shì le nǚ zǐ de líng xīn huì xìng ，biǎo xiàn lì jí qiáng ，kě wèi qiān chuí bǎi liàn ，miào shǒu ǒu dé 。xià què yòu dǒu zhuǎn bǐ shì ，jiāng chén jìn zài tián mì zhōng de huí yì lā huí dào jì mò xiàng sī de wú qíng xiàn shí 。“sī jun1 yì jun1 ，hún qiān mèng yíng ”，yě shì yòng bái miáo shǒu fǎ ，chún xì kǒu yǔ bái huà ，rán yòu guī yú chún yǎ 。yòng yǔ jí qí gōng lì ，dàn qí yì shù xiào guǒ què bú rú zhè lǐ lái dé hǎo 。yuán yīn hé zài ？jiù zài jiǎn liàn míng què rú cóng kǒu chū ，yīn ér rù rén zuì yì ，gǎn rén yě shēn 。tǎng jiā yǐ zhuàng yǔ 、dìng yǔ ，zài jiān yǐ diǎn gù ，lì zé lì yǐ ，gōng zé gōng yǐ ，dàn dú (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

词的主旨在于相思忆别。上阕为下阕作了铺垫，下阕是上阕的发展和深化。起首二句从内心和外貌两个方面刻画女子的形象：她的感情非常深挚，她的思想非常真诚。不但品德好，仪容也很美。仅仅“眉长鬓青”四字，便把她美丽的容貌刻画出来。古代女子以长眉为美。这里仅以寥寥四字，便如电影中的特写镜头，把人物的主要特征——两道修眉，一头秀发，非常鲜明地展现在读者面前。它没有浓墨重涂，而只是象素描一般，几笔勾勒，便给人留下深刻的印象。“小楼”二句，写环境，写动作。在唐宋词中，凡称小楼，或指佳人独处的妆楼，或指文人孤栖的寓所。因此长期以来小楼在读者的心目中成为一种诗化的意象。这里的小楼，是指女子的妆楼。此刻一轮明月，照进小楼，如此良夜，这位女子弹起秦筝，清音缭绕，令人陶醉。词人没有也不可能在小词中像韩愈《听颖师弹琴》、白居易《琵琶行》那样，以众多的比喻形容音乐的美妙动听，而只是用“春风”二字概括出筝声的神韵。这声音好似春风，它荡漾于小楼，使楼内充满温馨；它萦回于女子的心房，使她情意绵绵。此处的“写”字，用语极其工妙，它既生动地表现出了筝声意境和神韵，又暗示了女子的灵心慧性，表现力极强，可谓千锤百炼，妙手偶得。下阕又陡转笔势，将沉浸在甜蜜中的回忆拉回到寂寞相思的无情现实。“思君忆君，魂牵梦萦”，也是用白描手法，纯系口语白话，然又归于醇雅。用语极其工丽，但其艺术效果却不如这里来得好。原因何在？就在简炼明确如从口出，因而入人最易，感人也深。倘加以状语、定语，再间以典故，丽则丽矣，工则工矣，但读(...)
临轩一盏悲春酒，明日池塘是绿阴。
④“喧啾”四句：形容音乐既有百鸟喧哗般的丰富热闹，又有主题乐调的鲜明嘹亮，高低抑扬，起伏变化。喧啾：喧闹嘈杂。凤皇：即“凤凰”。
倬彼云汉，昭回于天。王曰：於乎！何辜今之人？天降丧乱，饥馑荐臻。靡神不举，靡爱斯牲。圭壁既卒，宁莫我听？

相关赏析

无物结同心，烟花不堪剪。
从前，共工与颛顼争夺部落天帝之位，(共工在大战中惨败）(共工)愤怒地用头撞击不周山，支撑着天的柱子折断了，拴系着大地的绳索也断了。（所以）天向西北方向倾斜，(...)
兀那座读书斋，须不是楚阳台。他救我元无意，我见他有甚歹？冤哉！怎将俺这一火同禁害？(...)
上片写对二帝的怀念和报国无成的忧愁。“塞上风高，渔阳秋早。”因北国秋来，作者对囚居北国的宋徽宗、宋钦宗倍加怀念。渔阳本唐时蓟州，此处泛指北地。他所惆怅的是“翠华音杏”。自从二帝北行后，至今“翠华一去寂无踪”。（鹿虔扆《临江仙》）翠华，本是帝王仪仗中以翠鸟羽为饰的旗帜，此处代指皇帝。“驿使空驰，征鸿归尽，不寄双龙消耗”。双龙，指徽宗和钦宗。不论“驿使”，还是“征鸿”，都没有带来任何关于二帝的消息。这说明一位忠于君国的忠臣对北宋被金人灭亡这一惨痛的历史事件是刻骨铭心的。“念白衣、金殿除恩；归黄阁，未成图报”。白衣，没有官职的平民；除恩，指授官；黄阁，汉代丞相听事的门称黄阁，借指宰相。高宗起用李纲为相，李纲向高宗建议：“(...)
下书已两日，不见回音。山门外呐喊摇旗，莫不是俺哥哥军至了。杜确有失防御，致令老夫人(...)
此词情景相生而又契合无间，设喻新巧而又隽永传神，具有独特的意境，充分体现了小晏词“词情婉丽”、“曲折深婉”的特色。

作者介绍

陆游 陆游（1125—1210），字务观，号放翁。汉族，越州山阴（今浙江绍兴）人，南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶，高宗时应礼部试，为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀，投身军旅生活，官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首，内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。